دعایی مجرب برای بر اورده شدن حاجتی که امیدی به ان نیست

ملا محسن فیض کاشنی (ره)در الئالی المخزونه نقل می نماید

که اگر کسی را حاجتی به درگاه خداوند(جل جلاله)
باشد ومطلبی را از خداوند (عظم شانه ) بخواهد از حیث ثروت – علم وعمل وغیر ذالک یا انکه به
بلایی گرفتار باشد از قبیل فقر – بدبختی -هلاکت –ناخوشی جسمانی یا نا راحتی روحی باید سه شب جمعه بعد
از گذشتن دو ثلث از شب جمعه تقریباساعتی قبل از اذان صبح) بیدار شودو وضوی کاملی بعمل اورد به نیت
قربت وسپس دو رکعت نماز حاجت بخواند به حمد وهر سوره ای که خواست وبعد از ان صد
مرتبه صلوات بفرست وهزار ویک مرتبه بگوید :

(( بسم الله الرحمن الرحیم بحق بسم الله الرحمن الرحیم))

وبعد از
ان دوباره صد مرتبه صلوات بفرستد ومطلب خودرا از خداوند (عز ذکره) بخواهد که انشا الله بر اورده است واگر
دفعهء اول بر اورده نشد شب جمعه دوم انجام دهد واگر نشد شب جمعه سوم انجام دهد که انشاء الله
تخلف ندارد .
(نظر ربیعی: البته الله اعلم)

همچینین در اللئالی فیض کاشانی (ره) است که گاه شخصی دچار سختی بشود یا حاجتی
داشته باشد که هیچ جای امیدی برای بر اوردن ان نباشد در اخر شب واگر ثلث سوم جمعه باشد بهتر
است بر خیزد و وضو بگیرد ودو رکعت نماز حاجتبخواند وبعد از نماز هفتاد بار این دعا را
بخواند به اذن خدا مطلب حاصل شود و بسیار مجرب است.

((یا ابصر الناظرین یا اسرع الحاسبین یا اسمع السامعین یا اکرم الاکرمین یا ارحم الراحمین ویا احکم الحاکمین))

بعد از
دعا دست خود را بلند کند واز قاضی الحاجات حاجتخود را بخواهد که روا است انشاء الله تعالی

دعای سریع الجابه برای بر اورده شدن حاجات

این دعا از امام صادق(علیه السلام) نیز نقل شده است

دعایی سریع الاجابه برای حاجات 
دعاى پرارزشى است که پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله) در روز جنگ بدر و احزاب و امام حسین(علیه السلام) در روز عاشورا آن را خواندند. این دعا از امام صادق(علیه السلام) نیز نقل شده است:

اَللّهُمَّ اَنْتَ ثِقَتى فى کُلِّ کُرْبَة، وَ اَنْتَ رَجآئى فى کُلِّ شِدَّة، وَ اَنْتَ لى فى
خدایا تویى تکیه گاه من در هر گرفتارى و تویى امید من در هر سختى و تو براى من در

کُلِّ اَمْر نَزَلَ بى ثِقَةٌ وَعُدَّةٌ، کَمْ مِنْ کَرْب یَضْعُفُ عَنْهُ الْفُؤادُ، وَ تَقِلُّ فیهِ
هر پیش آمدى تکیه گاه و ذخیره ام هستى چه بسیار گرفتارى که ناتوان شود از آن دل و کم شود در آن

الْحیلَةُ، وَ یَخْذُلُ عَنْهُ الْقَریبُ وَ الْبَعیدُ، وَ یَشْمَتُ بِهِ الْعَدُوُّ، وَ تَعْنِینى فیهِ
چاره و یارى ندهد در آن خویش و بیگانه و شماتت کند بدان دشمن و خسته ام کند در آن

الاْمُورُ، اَنْزَلْتُهُ بِکَ، وَ شَکَوْتُهُ اِلَیْکَ، راغِباً فیهِ عَمَّنْ سِواکَ، فَفَرَّجْتَهُ
کارها و من آن را به درگاه تو آوردم و شکوه اش به تو کردم و به جز تو از دیگران روگرداندم و تو بگشودى

وَکَشَفْتَهُ وَ کَفَیْتَنیهِ، فَأَنْتَ وَلِىُّ کُلِّ نِعْمَة، وَ صاحِبُ کُلِّ حاجَة، وَ مُنْتَهى
و برطرف کردى و کفایت کردى پس تویى سرپرست هر نعمت و صاحب هر حاجت و سرحد نهایى

کُلِّ رَغْبَة، فَلَکَ الْحَمْدُ کَثیراً، وَ لَکَ الْمَنُّ فاضِلاً
هر شوق پس تو راست ستایش بسیار و تو راست منّت فزون